De wandeling door de rijstvelden rond Chengyan was prachtig. Het ging over modderige smalle paadjes en bergweggetjes, maar de panorama’s waren schitterend. Nu en dan kwamen we in slaperige dorpen, altijd met houten huizen, trommeltorens en soms een begraafplaats. De knie heeft overigens alles goed doorstaan. Klaar voor een Katharentocht in het najaar?

Chenyan is een rustig dorp dat zich opmaakt voor een toeristische invasie, maar voorlopig hebben we het voor ons alleen. De windbruggen liggen er nog verlaten bij. Oude vrouwtjes belagen ons met prullaria van eigen fabrikaat. In een klein restaurantje maken we onmiddellijk contact met een groep Chinese jongeren op doorreis (lang leve de vertaal-app!), die ons helpen bij het ontcijferen van het menu. ‘Pijú’ (bier) dat kennen we al, de rest blijft Chinees.

Ons hotel is volledig in hout opgetrokken en dus zeer gehorig. Vanop ons balkon hebben we zicht op de windbrug.

In een theehuis laten we ons de theeceremonie welgevallen. De thee wordt uitgeschonken, overgegoten in een ander kommetje, terug opgewarmd en uiteindelijk geserveerd in piepkleine kopjes. Het theemeisje blijft bij ons zitten en waakt er angstvallig over dat ons kopje nooit leeg is. Volkomen theeverzadigd verlaten we het pand.

‘s Avonds gaan we naar een voorstelling over het leven van de Dong-minderheid. Het is een spektakel dat zo uit de Studio 100 winkel zou kunnen komen: Westerse vlotte melodieën met een stevige beat, kortgerokte droomprinsessen met hun witte prinsen en schitterende projecties op de achtergrond. Het nieuwe China, alleen te genieten met oordopjes. Aan het eind van de voorstelling zijn wij de enigen die blijven zitten om de acteurs te bedanken met een applaus, de Chinezen zijn al de deur uit. Respect moeten ze toch nog een beetje leren.

‘s Anderendaags rijden we naar de Longji rijstterrassen in de bergen. Onderweg laadt onze chauffeur een dame op die de godganse weg ligt te tateren in een schellend Chinees, tot ze verzocht wordt te zwijgen. Verongelijkt houdt ze zich dan rustig. Halfweg moeten we met de bus door een wekelijkse markt. En hier heeft het nog wat te betekenen, het krioelt er van buitenlui op zoek naar goedkope kledij, keukengerei, vee en voedsel.

Op 20 km van het dorp waar we zullen verblijven, moeten we overstappen in een lokaal busje dat ons naar boven brengt tot het pad naar het dorp. Hier staat een horde draagsters ons op te wachten om de bagage naar boven te sjouwen, een tocht van een half uurtje naar omhoog. Wij trekken zwetend naar boven, voor hen is het blijkbaar kinderspel...

Vanuit het dorp krijg je het mooiste panorama over de rijstvelden dat je kan dromen. Dit is puur genieten van China op zijn best in een rustige omgeving, het lijkt wel een oude Chinese pentekening, zo scherp zijn de onder water gelopen velden gescheiden door de terraswanden.

Zoals gewoonlijk eten we ‘s avonds met een een zevental. Dit is een ideale formule: alle disgenoten kiezen een gerecht van de kaart en iedereen eet van alles wat op de tafel wordt gebracht. Zo doen de inlanders het hier ook. Gemiddelde kostprijs per persoon: 60 Yang of 7,50 euro voor een copieuze maaltijd, drank inclusief. Tussendoor toch even vermelden dat onze Nederlandse reisgenoten ‘hartstikke’ goed meevallen.

We verlaten de groep voor een tweedaagse excursie naar de Lijang-rivier. De rivier ligt hier een honderdtal km vandaan, maar het bezoek staat niet op het programma. Met een cruiseboot vaar je door het karstgebergte. In Vietnam in de Halongbay zagen we de vreemdgevormde toppen al, maar hier is de ervaring nog anders: achter iedere rivierbocht rijst een nieuw landschap op. Het is bewolkt en nevelig waardoor de aanblik nog sprookjesachtiger is. De trip overtreft onze stoutste verwachtingen! Dit moet iedereen gezien hebben die China bezoekt. Op de boot worden we weer door de Chinese medereizigers benaderd voor een babbeltje (vertaal-app !). En natuurlijk moeten we op de foto. Twee van de jonge medepassagiers slapen de ganse tijd en laten het mooie landschap aan zich voorbijgaan. Excuus: de vorige nacht teveel spelletjes gespeeld op de smartphone...

Op de terugweg rijden we op een vrijwel lege autoweg, de natte droom van iedere Belgische chauffeur die met zijn bedrijfswagen dagelijks in de file staat op weg naar het werk.In de regen beklimmen we het vertrouwde bergpad naar ons hotel.